קנאה

<>



© Boris Budinas

איר מעגט מיר גלייבן אָדער ניט, –
כ'בין מוחל אייך די שנאה,
די וועלט, זאָגט מען, איז מיאוס און וויסט,
נאָר איך טו אייך פאַרגינען –

נאָר איך טו אייך,
נאָר איך טו אייך,
נאָר איך טו אייך פאַרגינען –
אַ שיינע וועלט, אַ ריינע וועלט
אָן פיינטשאַפט און אָן קנאה!

איר מעגט מיר גלייבן אָדער ניט,
ניט דאָס האָב איך אין זינען,
נאָר וועדליק מיר האָט איר פאַרדינט
איך זאָל אייך טאָן פאַרגינען.

איך זאָל אייך טאָן,
איך זאָל אייך טאָן,
איך זאָל אייך טאָן פאַרגינען –
פיל, פיל הצלחה און פאַרדינסט, –
איבער דער באָרד זאָל רינען!

צי גלייבט איר יאָ, זי גלייבט איר ניט –
איז מיר אַ קנאַפּער חילוק,
איך ווייס נאָר איינס: מיר זיינען קוויט,
דעם חוב האָב איך געסילוקט.

און טאָמער טוט נאָך ערגעצוואו
די קנאה ביי אייך גרינען, –
אויך זי, די גרינע, גלייבט מיר, כ'טו
אייך טיף פון האַרץ פאַרגינען –

פון טיפן האַרץ,
פון טיפן האַרץ,
פון טיפן האַרץ פאַרגינען!